Wij gaan in de zomervakantie meestal kamperen in Frankrijk. Dat land is weids en ruim. Dat zie je ook terug op de campings en de grote plekken om onze vouwwagen neer te zetten. We boeken vaak een plek van meer dan 100m². Lekker ruim. Niet zo hutje mutje.
Wanneer we door de Franse dorpjes rijden valt het ons altijd op dat we heel weinig Fransen op straat zien. Niemand zit in zijn of haar tuin. Wast de auto. Loopt in het dorp. Alle ramen en luiken zijn dicht van alle huizen. Het is opvallend rustig. Soms lijken het wel spooksteden waar je doorheen rijdt. “Wonen hier wel mensen?” denk ik dan.
Iedereen lijkt erg op zichzelf. Binnen zitten. Het leven leven achter gesloten deuren. Is dat waar onze samenleving naartoe geëvolueerd is? Is dat wat mensen ten diepste willen? Lekker thuis, binnen zitten? Of is dat waar het op uitkomt bij veel mensen. Is er buiten nog wel iets te beleven? Weten we nog wel hoe het is om mensen op straat te groeten en gewoon een praatje te maken? En wat houdt het in om samen te leven?
Wat betekent “je leven leven” voor jou? Heb je daar andere mensen bij nodig? Echt nodig? Familie, vrienden, je collega’s, sociale groepen waartoe je behoort. Besef je dat je de ander nodig hebt om jouw leven invulling te geven? Om het waardevol te maken? Spreek je dat weleens uit naar de ander?
Het mooiste van samen leven, naar mijn inzicht, is het besef dat je het allemaal niet alleen hoeft te doen. Dingen waar jij nu mee worstelt kun je natuurlijk heel dapper alleen proberen op te lossen, maar vaak alleen het delen van jouw zorgen of angsten met een goede vriend klaart de lucht al. Je legt jouw gedachte even letterlijk op tafel en kijkt er allebei even naar. Wat voor vorm heeft het? Hoe groot is het? Is het stekelig? Wat gebeurt er als je het even laat liggen? Je neemt er samen even afstand van en kijkt er even naar. Dat lucht al een hoop op. Alleen is dit lastiger. We hebben de ander keihard nodig.
Een samenleving kan alleen daar zijn waar mensen samen leven. Ga naar buiten. Kijk om je heen. Groet eens een wildvreemde vandaag. Spreek hem of haar eens aan. Glimlach naar elkaar. Sta open voor de ander. Ook die heeft samen leven hard nodig.