Je hebt ‘m vast weleens voorbij horen komen. Misschien heb je het zelf weleens gezegd. Of iemand heeft het tegen jou gezegd. “Tijd heelt alle wonden” en daar mag je het dan mee doen. Het is zo’n dooddoener. Zo’n cliche.
Natuurlijk zit er een kern van waarheid in. Sommige pijn heeft gewoon tijd nodig om vanzelf weg te gaan. Om het op de juiste plek te laten landen. Maar in een aantal gevallen is dit gewoon niet waar.
Sommige wonden helen niet met de tijd, maar moeten actief verzorgd worden. Aandacht krijgen. Gezien worden. In het licht worden gezet. Wanneer we dit niet doen en de wond heelt niet gaan we er verzachtende materialen omheen wikkelen. Of muurtjes omheen bouwen zodat niemand bij de wond kan en de wond kan aanraken. Want dit doet pijn. En dat wil je niet.
Omwikkeld met allerlei bandages of afgesloten achter muurtjes krijgt de wond niet de juiste verzorging en kan het zijn eigen gang gaan. Het gaat jeuken, etteren, nog meer pijn doen. Nog meer verband en nog hogere en dikke muurtjes. Het wordt een zootje.
Tijd heelt niet alle wonden. Sommige wonden moet je actief verzorgen en behandelen om ze te laten genezen. Ook al geef je jezelf en jouw wond hiermee bloot, je wilt niet dat het ding gaat lopen etteren en groter wordt. Echt niet.
Ga ermee aan de slag. Hoe pijnlijk dit ook is. Vraag hulp. Jij moet ermee aan de slag, maar je hoeft het niet alleen te doen. Reik uit naar mensen om je heen. Familie, vrienden, professionele hulpverleners. Je hoeft het niet alleen te doen. En je moet het zeker niet wegstoppen in de hoop dat tijd deze wond gaat helen.
Tijd heelt niet alle wonden. Tijd verettert sommige wonden.